Weg met de verzorgingsstaat!
Vaak denk je dat je alles al weet, maar dan hoor je iemand iets zeggen dat je nog niet wist. Deze keer was dat Jan Visscher van de SGP, tijdens de behandeling van de begroting 2014. Zijn partij is de oudste partij in ons land. Ja, dat wist ik natuurlijk wel, maar waarom de SGP toen werd opgericht wist ik nog niet.
De verzorgingsstaat wacht een aantal ingrijpende wijzigingen. De noodzakelijke bezuinigingen zijn daar debet aan. Gemeenten krijgen van de regering een grote verantwoordelijkheid in drie sociale domeinen, de jeugdzorg, de arbeidsparticipatie en de ABWZ. Die overdracht gaat met bezuinigingen gepaard. Gemeenten worden geacht de taken in deze drie gebieden efficiënter, en dus goedkoper uit te voeren. Daar hebben wij zo onze vragen over. Omdat de eerdere overdacht van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning voor de gemeente geen grote financiële problemen opleverde, gaat het college van B&W er vanuit de het met de komende transitie wel zal los lopen. Het geraamde bedrag om tegenvallers op te vangen vinden de collegepartijen wel voldoende, maar dat vinden we te optimistisch omdat nog onduidelijk is wat er allemaal wordt overgedragen en hoeveel geld er meekomt. Er wordt intussen veel overlegd in regio-verband, maar de wetgeving moet nog op gang komen.
Het adagium van de regering is dat de verzorgingsstaat moet worden veranderd in een participatie samenleving. Niet afwachten of en hoe je geholpen wordt, maar eerst onderzoeken wat je zelf en je familie kan doen. Daar is niets mis mee, maar krijgt dan wel iedereen de zorg die echt nodig is?
Visscher is geen voorstander van de verzorgingsstaat. Destijds was de SGP tegen de invoering van de algemene invaliditeitswet. Niet de overheid moet zorgzaam zijn, maar de mensen zijn zelf verantwoordelijkheid voor hun welzijn. Samen met hun familie, buurt en de kerken. De kerk was vroeger het sociale vangnet bij uitstek en dat zou volgens Visscher weer zo moeten worden. En niet alleen voor de eigen kerkleden zoals vroeger, maar nu ook voor andersdenkenden. Dat de overheid zorg heeft voor de zwakkeren vind de SGP eigenlijk overbodig, zeker als de kerk haar maatschappelijke taken weer gaat versterken. De overheid is geen abstracte grootheid, zoals Visscher suggereert, want de overheid zijn we zelf. De overheid wordt bestuurd en gecontroleerd door gekozen volksvertegenwoordigers in gemeenteraden, provinciale staten en het parlement. Die zorgen er voor dat de zorg gegarandeerd objectief en volgens gelijke maatstaven wordt verleend. Het is heel goed dat anderen, zoals vrijwilligers, voedselbanken en kerken, aanvullend hulp en zorg verlenen, maar ze moeten het wat mij betreft het niet van de overheid overnemen.
Jippe Hoekstra, 02-11-2013
