Bees Blog

Ik blijf het een lelijk woord vinden, deelnemen is toch veel vriendelijker, maar goed van overheidswege is het zo bepaald dus laten we het maar zo.

Nog steeds bestaat er over de nieuwe wetten WMO, Wet en Zekerheid en de Participatiewet nog veel onzekerheid.

Even een paar dingen op een rijtje.

De WMO is de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Daarbij wordt in eerste instantie gekeken wat je op zorggebied zelf kunt doen en pas daarna kan de gemeente maatschappelijke ondersteuning bieden.

De Wet Werk en Zekerheid heeft als meest in het oog springende component dat de ontslagregeling per 1 juli 2015 op de schop gaat. Werkgevers kunnen dan gemakkelijker van werknemers af als er een bedrijfseconomische reden voor is.

De Participatiewet behelst onder meer dat het personeelsbestand van grotere bedrijven voor 5 procent moet bestaan uit mensen met een beperking.

Die groep gaat nu nog grotendeels naar de sociale werkvoorziening.

Als dit al lukt dan zijn er denk ik maar een paar gemeenten die dit probleem op kunnen lossen. Ik heb echter mijn twijfels.

Want stel ik heb een bedrijf met 25 werknemers en ik heb het moeilijk, moet ik dan 5 procent van mijn tussen haakjes “gewone mensen” ontslaan en mensen met een beperking in dienst nemen?

Nog een voorbeeld: de gemeente hanteert het begrip social return.

Bij een aanbesteding moet een aannemer zoveel mogelijk langdurig werklozen inzetten, net als bij de aanbesteding van personenvervoer. Maar gewone taxichauffeurs staan op straat net als veel bouwvakkers. Dat noem ik geen social return. Als het aantal banen gelijk blijft is dit het verdelen van armoede.

Er is wel werk, maar er zijn geen banen meer.

Bejaarden, gehandicapten, er moet voor hen gezorgd worden.

Kleine en middelgrote bedrijven hebben wel werk, maar willen het flexibeler organiseren.

Dit betekent soms vast personeel er uit en ZZP-ers er in.

Soms heb je het gevoel “Komt dit nog wel goed.”

Het overheidsbeleid komt er op neer dat er door middel van kortingen wordt gedecentraliseerd.

Het rijk gooit de boel over de schutting naar de gemeenten, maar die kunnen toch niets? Ze kunnen niet aan de knoppen draaien maar krijgen wel de financiële Zwarte Piet. Werk verschaffen kunnen ze niet en wat ze wel kunnen scheppen loopt achteruit, want in de zorg, bij de overheid en in het welzijnswerk overal wordt bezuinigd en dan krijgen ze ook de WMO er nog eens bij.

Staphorst zal het wel rooien gezien het feit dat hier relatief weinig mensen in de bijstand zitten. Volgens ingewijden heeft Staphorst binnen de gemeentegrens voldoende banen voor mensen met een beperking, maar betekent dat ook dat die banen ook door mensen van buiten de gemeentegrens mogen worden ingenomen?

Daarnaast moeten we jongeren aan werk helpen. Je kunt niet tegen deze groep zeggen: “We hebben je niet nodig, Wat moeten die dan? De hele dag rondhangen en een beetje gamen? Daar wordt niemand beter van en de gemeente krijgt dan de rekening in het kwadraat terug via de WMO.

Zorg is de snelst groeiende post op de overheidsbegroting.

In de toekomst moet zorg door de gemeente worden opgepakt en moet er zorg op maat worden geleverd. De AWBZ valt in drie delen uiteen. De WLZ, Wet Langdurige Zorg, de WMO, Wet Maatschappelijke Ondersteuning en de de ZV, Zorg Verzekeringswet.

Maar we moeten wel op de zorg bezuinigen, vijftig jaar geleden is ons zorgsysteem ontwikkelt maar om de zorgpremies betaalbaar te houden zullen er dringend aanpassingen in de zorgstructuur nodig zijn.

Maar wat vinden de mensen er zelf van.

Onder de leeftijdsgroep 30-55 leeft het nog niet zo, de zorgbehoefte is voor hen nog te weinig concreet.

Onder de 57 plussers waaronder ik ook behoor leeft het echter wel.

97% wil graag de regie over de eigen gezondheid houden, 79% wil zo lang mogelijk zelfstandig blijven wonen, 46% hecht aan zelfredzaamheid, 65% vindt dat ondersteuning en zorg gedeeltelijk voor eigen rekening moet komen en 40% vindt dat verpleegkundige zorg altijd volledig moet worden betaald door de zorgverzekeraar, gemeente of andere overheid.

Wat moeten wij doen?

Breng behoeftes in kaart, want weten mensen zelf wel wat ze nodig hebben?

Houdt contact met de huisarts, nog altijd de poortwachter van zorg.

Inventariseer het eigen netwerk.

Onderzoek de initiatieven van zorg instellingen.

Lever zorg op maat.

Mensen met een uitkering worden ingezet om mantelzorgers te ontlasten.

Ondersteuning is natuurlijk prima maar mantelzorgers zouden niet ondersteund hoeven worden door uitkeringsgerechtigden als de betaalde thuiszorg intact was gebleven.

De regering wil dat mensen langer zelfstandig thuis blijven wonen terwijl dit door de bezuinigingen bijna onmogelijk is geworden.

Thuiszorgmedewerkers verliezen hun baan en mogen met behoud van uitkering vervolgens de mantelzorgers bijstaan.

Deze ontwikkeling is verkeerd, hoe vrijwillig is vrijwilligerswerk als je uitkering er van afhangt?

Al met al, blijf ik mijn zorgen houden en zal me er voor in blijven zetten dat er niemand tussen wal en schip terecht komt.

Bé B. J. Veen